Na gradskom groblju u Prnjavoru podignut je skroman ali dostojanstven spomenik dr Ljubomiru Opačiću

Ono što je najavljivano, danas je i realizovano. Na gradskom groblju u Prnjavoru podignut je skroman ali dostojanstven spomenik dr Ljubomiru Opačiću, potomku čuvene prnjavorske svešteničke porodice Opačić. Sin prote Luke, unuk prote Jakova i praunuk arhimandrita Melentija Opačića osnivača Prnjavorske parohije.
Rođen je 1894. godine u Prnjavoru. Osnovnu školu je završio u Prnjavoru, gimnaziju u Sarajevu, a pravne nauke u Zagrebu, gdje je promovisan za doktora prava 1924. godine.
Službeničku karijeru je započeo 1922. godine pri Okružnom sudu u Banjaluci. Kao sudija službovao je u Bosanskoj Gradišci, Prnjavoru i Sarajevu. Od 1945. godine bio je službenik Ministarstva pravosuđa NRBiH, a zatim Sekretarijata za zakonodavstvo Izvršnog vijeća NRBiH do kraja 1953. godine, kada je izabran za sudiju Okružnog suda u Sarajevu. Početkom 1954. godine izabran je za sudiju Vrhovnog suda BiH, na kojem položaju se nalazio do odlaska u penziju 1963. godine.
Poput mnogih Srbi u Bosni i Hercegovini u toku Prvog svjetskog rata, i Ljubomir Opačić je kao mlad čovjek bio mobilisan u austrougarsku vojsku. Zarobljen je kao pripadnik austrougarske Druge pješadijske brigade, i u julu 1916. godine kao zarobljenik boravi u gradu Milaco na Siciliji (Italija).
Nakon izbora Glavnog odbora SPKD „Prosvjeta“ u Sarajevu avgusta 1934. godine, dobio je visoku funkciju u ovom društvu. Krajem decembra 1939. godine zajedno sa dr Vojislavom Besarovićem, zastupao je „Prosvjetu“ na jednom saboru u Doboju koji je sazvan kako bi razmotrio određena pitanja nastala formiranjem Banovine Hrvatske. Na ovom skupu učestvovao je i istoričar Vladimir Ćorović.
Autor je knjige „Prnjavor i njegovo područje (u opštoj slici, povesti i hronici)“ koja je ostala u rukopisu koji će u narednom periodu biti priređen za štampu i javnu objavu u izdanju Zavičajnog muzeja u Prnjavoru.
Preminuo je u Beogradu 1991. godine i sahranjen u prnjavorskom gradskom groblju. Veliko mi je zadovoljstvo što sam lično, a takođe i Zavičajni muzej u Prnjavoru, uzeo simbolično učešće u aktivnosti podizanja ovog spomenika.

(Šteta za malu grešku kamenoresca, ali biće ispravljena).