Broj stanovnika jeste važan, ali ne i presudan korak ka dobijanju statusa grada
Republika Srpska bi uskoro mogla da dobije još jedan, odnosno, jedanaesti grad. Riječ je, kao što je već poznato javnosti, o Prnjavoru. Vlada je ovu inicijativu već podržala, sada konačna odluka ostaje u rukama Narodne skupštine Republike Srpske.
Podstaknuti ovim primjerom, provjerili smo kako se jedna lokalna zajednica, koja broji manje od 50.000 stanovnika, našla na pragu da postane grad? I ukoliko ga pređe, koje pogodnosti je očekuju?
Na samom početku da razjasnimo nedoumicu – broj stanovnika jeste važan, ali ne i presudan korak ka dobijanju statusa grada. Prema Zakonu o lokalnoj samoupravi Srpske, tu mogućnost imaju i lokalne zajednice, koje, u posljednje tri godine, imaju status razvijene ili ukoliko se ističu stopom zaposlenosti.
I upravo naš najsvježiji primjer, zahvaljujući posljednjem kriterijumu, ide ka statusu grada.
“Prnjavor, kao i većina drugih lokalni zajednica koje imaju status grada, ne ispunjava kriterijum vezan za broj stanovnika. Naš broj stanovnika je oko 35.000, ali ono što ispunjavamo svakako jeste stopa zaposlenosti na području lokalne zajednice. Republički prosjek, prema posljednjim podacima je 41.60, a prosjek u opštini Prnjavor, trenutno je 47.12”, ističe načelnik Prnjavora, Darko Tomaš.
Predsjednik Saveza opština i gradova Republike Srpske, Ljubiša Ćosić, saglasan je da Prnjavor zaslužuje status grada.
“Siguran sam da se radi o sredini koja ima dobre potencijale. Smatram da će dobijanje statusa grada, Prnjavor učiniti još privlačnijim, te dovesti do određenih investicija.”
Što, upravo, i jeste jedna od pogodnosti koju sa sobom donosi status grada.
“Sticanjem statusa grada jedinica lokalne samouprave ima određene beneficije za pristup fondovima Evropske unije po određenim projektima, a realizacija istih svakako treba da dovede do daljeg razvoja jedinice lokalne samouprave i poboljšanje kvaliteta života građana. Pored toga, Zakon o lokalnoj samoupravi predviđa da grad može da organizuje izdavanje zajedničkog računa za izvršene usluge javnih preduzeća, odnosno privrednih društava čiji je osnivač, kao i za naknade i druge prihode koje utvrđuju organi grada u skladu sa zakonom. Grad raspolaže resursima od značaja za ostvarivanje lokalne samouprave finansijski, kadrovski, javne i druge službe i kapaciteti, zbog čega je data mogućnost Republici da zakonom gradu dodijeli i dodatne nadležnosti, a ne samo nadležnosti koje su prenesene opštini”, navode iz Ministarstva uprave i lokalne samouprave.
Nakon potpisivanja Dejtonskog mirovnog sporazuma, u Republici Srpskoj status grada imale su tek dvije lokalne zajednice – Banjaluka i Istočno Sarajevo. Danas, dok taj broj raste, čak i kada se to ne očekuje, mnogi ne mogu, a da ne se ne zapitaju, šta se krije ispod površine.
“One lokalne zajednice, koje su dobile status grada, imaju pravo na određene beneficije Vlade u direktnom aranžmanu. Mislim da je to osnovni razlog zašto je došlo do određenog aranžmana i prijedloga”, smatra ekonomiski analitičar, Zoran Pavlović.
Sve lokalne zajednice bi ispred sebe trebale da postave jedan cilj – unaprijeđenje života stanovništva. A statusni simbol, ukoliko dođe kao nagrada, trebao bi da bude podsticaj za još više i još bolje.
Be the first to comment